30 MARCA: Św. Leonard Murialdo, Św. Amadeusz IX Sabaudzki.

ZAŁOŻYŁ JÓZEFITÓW

ŚW. LEONARD MURIALDO, 1828-1900, ITALIA. Za zezwoleniem biskupa oddał się pracy duszpasterskiej na peryferiach Turynu, bardzo wówczas religijnie i materialnie zaniedbanych. Głosił Ewangelię, spowiadał, nawiedzał domy ubogich, szpitale, domy poprawcze i więzienia. W pracy tej zetknął się bezpośrednio ze św. Józefem Cafasso i ze św. Janem Bosko. Zakładał komitety do budowy nowych kościołów, których brak dawał się dotkliwie wtedy odczuwać w mieście. Popierał także konferencje św. Wincentego a Paulo, których celem było niesienie pomocy ubogim i opuszczonym.

Prowadził tam równocześnie szkołę świąteczną i codzienną wieczorową dla młodzieży pracującej. Zorganizował także chór i orkiestrę. W roku 1858 miał szczęście towarzyszyć św. Janowi Bosko i bł. Michałowi Rua w pielgrzymce do Rzymu i brać udział w ich prywatnej audiencji u papieża Piusa IX. Należał bowiem do ich najbliższych współpracowników.

Dla utrwalenia rozpoczętych dzieł założył nową rodzinę zakonną pod wezwaniem św. Józefa (józefitów). Był to rok 1867. Swoich synów duchowych zobowiązywał osobnym ślubem do obrony nieomylności papieża aż do gotowości przelania za tę prawdę krwi. Prawda o papieskiej nieomylności została zdefiniowana jako dogmat na Soborze Watykańskim I w 1869 roku. Jak bardzo na czasie było jego zgromadzenie, dowodzi tego fakt, że po zaledwie 3 latach liczyło ono już w Italii ok. 30 placówek.

Tak wielkim autorytetem cieszył się Leonard wśród rzeszy robotniczej, że został zaproszony do Rady Związków Robotników Katolickich w Turynie oraz jako członek Komisji od Spraw Kongresów i Zjazdów Katolickich. Umęczony tak różnorodną apostolską pracą, zmarł w wieku 72 lat na rękach współbraci i wychowanków w dniu 30 marca 1900 roku. 

MIAŁ ZOSTAĆ KSIĘDZEM

Błogosławiony Amadeusz IX Sabaudzki, książę, 1435-1472, Francja. Wnuk króla CYpru Jana II. Pragnął zostać duchownym, ale poddając się woli ojca poślubił Joannę, córkę Karola VII, króla Francji. Został ojcem dziesięciorga dzieci. Jedna z jego córek, Ludwika, została błogosławioną. Jako książę rządził sprawiedliwie, troszcząc się o poddanych. Jednak epilepsja, na którą cierpiał od dzieciństwa, uniemożliwiła mu pełnienie obowiązków. W roku 1471 musiał przekazać władzę w ręce małżonki, a sam usunął się na bok. Amadeusz zdawał się cieszyć z tego, że teraz będzie miał więcej czasu na działalność charytatywną. Tak się w nią zaangażował, że jego rodzinny region zaczęto nazywać nawet „rajem ubogich”.

Alpejski książę żył bardzo skromnie, a wielką wagę przywiązywał do życia duchowego. Regularnie modlił się i prowadził życie sakramentalne. Na łożu śmierci powiedział do swoich dzieci i służby: „Bądźcie sprawiedliwi, kochajcie potrzebujących i biednych, a Pan da pokój waszemu krajowi”. Jest patronem panujących oraz rodzin.