26 MARCA: Św. Ludger, Św. Braulion, Św. Tomasz z Costacciaro.

Święty Ludger, biskup Münster, 742-809, Fryzja (tereny Danii, Holandii i Niemiec). Podjął pracę misyjną wśród Fryzów i Sasów. Po pewnym czasie, w okresie podbojów Karola Wielkiego, z powodu powstania Sasów udał się z pielgrzymką do Rzymu, a później do benedyktynów na Monte Cassino. Tam przebywał około trzech lat. Wezwany przez Karola Wielkiego w 787 r., podjął przerwaną pracę misyjną, stając się apostołem Fryzów, Danii i Westfalii. Zakładał liczne kościoły oraz klasztory. Niektóre z nich stały się zaczątkiem obecnych miast (Münster oraz Essen w Zagłębiu Ruhry).  Jest patronem miasta Helmstadt i drugim patronem diecezji Essen.

***********************************************************************************************************
Święty Braulion, biskup, 590-651, Hiszpania. Św. Izydor zwrócił uwagę na niezwykle utalentowanego i pobożnego ucznia. Brauliona obrał za swojego sekretarza i współredaktora pierwszej encyklopedii katolickiej i ogólnej pod nazwą Etymologie. Okazał się doskonałym zarządcą powierzonej sobie diecezji, a jeszcze gorliwszym pasterzem powierzonej sobie owczarni. Obok św. Leandra i św. Izydora należy do najjaśniejszych świateł ówczesnej Hiszpanii. Pomnożył liczbę duchownych diecezjalnych i zakonnych. Jego rady zasięgali tak dostojnicy świeccy, jak i duchowni. Zmarł jako ociemniały starzec, wyniszczony kompletnie trudami pasterzowania i pokutami, jakie sobie zadawał. Zostawił po sobie 24 listy, które są świadectwem jego wysokiej wiedzy teologicznej i wzorem literackiego języka. Jest patronem Aragonii.

****************************************************************************************************************************************
Błogosławiony Tomasz z Costacciaro, kameduła, zm. 1337, Italia. W 1270 r. odwiedził klasztor kamedułów i zapragnął życia pustelniczego. Wstąpił do klasztoru Santa Maria di Sitria, ufundowanego w 1021 r. przez sławnego św. Romualda (+ 1027). Po kilku latach przełożony wysłał go niedaleko Monte Cucco (góra w Umbrii, 1566 m n.p.m.), aby tam wiódł życie samotne. Spędził tam 65 lat, żyjąc kontemplacją i surowo pokutując, praktycznie zapomniany przez okolicznych mieszkańców. 

Tuż po jego śmierci uznawano go za świętego. Pochowany został w kościele św. Franciszka. Niedaleko ufundowano ku jego czci kaplicę. Jest wzywany jako orędownik w chorobach brzucha.