20 STYCZNIA: Św. Sebastian, Św. Fabian, Bł. Euzebiusz z Ostrzyhomia, Bł. Angelo Paoli, Św. Eustachia Calafato.

Za to, że mu wypomniał okrucieństwo wobec niewinnych chrześcijan, miał zostać przeszyty strzałami. „Dioklecjan kazał żołnierzom przywiązać go na środku pola do drzewa i zabić strzałami z łuków.

Tyle strzał tedy utkwiło w nim, że podobny był do jeża, a żołnierze przypuszczając, że już nie żyje, odeszli” – zapisał bł. Jakub de Voragine OP w swojej średniowiecznej „Złotej legendzie”.

Na pół umarłego odnalazła go pewna niewiasta, Irena, i swoją opieką przywróciła mu zdrowie. Św. Sebastian, gdy tylko powrócił do sił, miał ponownie udać się do cesarza i zwrócić mu uwagę na krzywdę, jaką wyrządzał niewinnym wyznawcom Chrystusa. Wtedy Dioklecjan kazał go zatłuc pałkami, a jego ciało wrzucić do Cloaca Maxima. Wydobyła je stamtąd i pochowała ze czcią w rzymskich katakumbach niewiasta Lucyna. 

****************************************************************************************************************************************

Poniósł śmierć męczeńską na arenie.  Patron garncarzy.

****************************************************************************************************************************************

****************************************************************************************************************************************

Błogosławiony Angelo Paoli, karmelita, 1642-1720, Italia. Od najmłodszych lat odznaczał się wielką pobożnością, wrażliwością na ubogich oraz umiłowaniem liturgii i życia sakramentalnego. Wartościom tym pozostał wierny przez całe swoje życie.
Dał się poznać jako gorliwy kapłan i nauczyciel, a przede wszystkim – jako troskliwy opiekun biednych. Był słabego zdrowia i często musiał się leczyć. W marcu 1687 r., po długiej i pełnej przygód podróży, przybył na polecenie generała zakonu do Rzymu, gdzie pozostał już do końca życia. Miał z sobą jedynie brewiarz, trochę chleba i strój zakonny.Przez 33 lata pobytu w Wiecznym Mieście troszczył się o materialne i duchowe potrzeby biednych, chorych, opuszczonych, samotnych, więźniów i ich rodziny. Pomimo swej pokory i unikania rozgłosu nawiązał kontakty z wieloma wpływowymi osobistościami kurialnymi, zawsze jednak po to, by lepiej służyć potrzebującym. Z wdzięczności ustawił w Koloseum pierwsze w historii trzy krzyże, przed którymi jeszcze dzisiaj odprawiana jest Droga Krzyżowa. W ten sposób Anioł wyraził wielkie umiłowanie krzyża jako największego znaku miłości Bożej.
Zmarł 20 stycznia 1720 r. jako powszechnie szanowany ojciec ubogich, a jego pogrzeb – z udziałem kardynałów, biskupów, arystokracji i wielkiej rzeszy zwykłych ludzi – był wspaniałym hołdem złożonym mu w dowód wdzięczności. 

****************************************************************************************************************************************

Święta Eustachia Calafato, klaryska, 1434-1491, Italia. Ojciec pragnął, by córka wyszła za pewnego kupca, jednak ta chciała oddać życie Chrystusowi. W wieku 15 lat udała się do klasztoru klarysek w Messynie, jednak rodzina wymusiła na niej powrót do domu. Jej bracia zagrozili, że jeśli opuści dom, spalą klasztor. Jednak pod wpływem uporu i zdecydowania Szmaragdy (takie imię miała ze chrztu św.), ustąpili i pozwolili jej wstąpić do klarysek. Przyjęła tam imię Eustachia.W 1457 r., widząc zbyt rozluźnioną dyscyplinę w klasztorze, założyła nową fundację Santa Maria Accomandata. Zaprowadziła tam surową regułę, została przełożoną nowej wspólnoty. Dołączyły do niej jej dwie siostry – Małgorzata i Franciszka – oraz ich matka, Matylda. Wkrótce Eustachia musiała przenieść klasztor do Montevergine z powodu wielkiego napływu kandydatek do wspólnego, surowego życia.Żywiła szczególne nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Jej klasztor był miejscem schronienia podczas trzęsień ziemi.