1 STYCZNIA: UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI, Św. Odylon z Cluny.

 UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI.
Wg starego kalendarza liturgicznego (który również obowiązuje) oktawa Narodzenia Pana Jezusa kończyła się Uroczystością Obrzezania Pana Jezusa. Pierwszy dzień Nowego Roku to ósmy dzień od Narodzenia Jezusa. Według prawa żydowskiego każdy chłopiec miał być tego dnia obrzezany. Pierwsze przelanie Krwi przez Zbawiciela Świata za nasze grzechy. Obrzezanie włączyło Pana Jezusa jako człowieka do Narodu Izrealu, który Go potem odrzucił i skazał na śmierć krzyżową.

W oktawę Bożego Narodzenia, dziękując Bogu za przyjście na świat Chrystusa, Kościół obchodzi uroczystość Maryi jako Matki Bożej, przez którą spełniły się obietnice dane całej ludzkości, związane z tajemnicą Odkupienia. Tego dnia z wszystkich przymiotów Maryi czcimy szczególnie Jej macierzyństwo. Dziękujemy Jej także za to, że swą macierzyńską opieką otacza cały Lud Boży.

Do liturgii Kościoła wprowadził je dość późno papież Pius XI w roku 1931 na pamiątkę 1500. rocznicy soboru w Efezie (431). Pius XI wyznaczył na coroczną pamiątkę tego święta dzień 11 października. Reforma liturgiczna w roku 1969 nie zniosła tego święta, ale podniosła je do rangi uroczystości nakazanych i przeniosła na 1 stycznia.

Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwie Go imieniem Emmanuel (Iz 7, 14).
Poza tymi tekstami tradycja chrześcijańska uznaje wiele innych w znaczeniu typicznym (stanowiącym wzór, pra-obraz), jak np. królowa stojąca po prawicy króla (Ps 45, 10), oblubienica z Pieśni nad Pieśniami, zwycięska Judyta czy ratująca swój naród od niechybnej zguby bohaterska Estera.

Kiedy Nestoriusz, patriarcha Konstantynopola, odważył się odróżniać w Jezusie Chrystusie dwie natury i dwie osoby, wtedy Maryję zaczął nazywać Matką Chrystusa-Człowieka i odmówił Jej przywileju Boskiego macierzyństwa. Jednak biskupi zebrani na soborze w Efezie (431) stanowczo odrzucili i potępili naukę Nestoriusza, wykazując, że Jezus miał tylko jedną osobę, której własnością były dwie natury: Boska i ludzka. Dlatego Maryja była Matką Osoby Jezusa Chrystusa w Jego ludzkiej naturze – była więc Matką Bożą. Prawda ta została ogłoszona jako dogmat. Zebrani na tym soborze biskupi Kościoła pod przewodnictwem legatów papieskich orzekli jednogłośnie, że nie tylko można, ale należy Maryję nazywać Matką Bożą, Bogurodzicą (greckie Theotokos). Maryja nie zrodziła Bóstwa, nie dała Panu Jezusowi natury Boskiej, którą On już posiadał odwiecznie od Ojca. Dała Chrystusowi Panu w czasie naturę ludzką – ciało ludzkie. Ale dała je Boskiej Osobie Pana Jezusa. Jest więc Matką Syna Bożego według ciała i w czasie, jak według natury Bożej i odwiecznie Pan Jezus jest Synem Bożym. Ta godność i ten przywilej wynosi Maryję ponad wszystkie stworzenia i jest źródłem wszystkich innych Jej przywilejów.

****************************************************************************************************************************************
Św. Odylon z Cluny, opat-benedyktyn, 961(962)-1049, Francja. W młodości Odylon cierpiał na paraliż nóg. Został cudownie uzdrowiony po pielgrzymce do Brioude lub Le Puy, był jednak chorowity przez całe życie. Na początku stycznia 994 roku wspólnota benedyktyńska w Cluny, przy asyście 76 mnichów, wybrała go opatem klasztoru. Sprawował ten urząd do śmierci w 1049 roku, czyli aż 55 lat. Jego następca, Hugon z Semur, będzie sprawował swój urząd jeszcze dłużej: 60 lat (1049–1109). Historycy uznają, że ta długowieczność opatów była jedną z przyczyn sukcesu reformy kluniackiej.

Freski w Berzé przedstawiają Odylona jako mężczyznę niewielkiego wzrostu, na wpół łysego. Miał on być doskonałym mnichem, bardzo przywiązanym do modlitwy liturgicznej. Kładł nacisk na przywiązanie do ubóstwa. Już po swoim wyborze złożył jałmużnę na rzecz biedaków z regionu. W czasie klęski głodu w 1033 roku nakazał stopić najcenniejsze przedmioty ze skarbca w opactwie, aby przyspieszyć pomoc dla potrzebujących. Jako człowiek wykształcony, chciał zbadać historię Cluny. Historycy uważają go za największą indywidualność w historii tej kongregacji.

Reformował istniejące już klasztory i zakładał nowe. Przyczynił się do rozbudowy opactwa i rozwoju całej kongregacji kluniackiej. Dzięki reformie klasztorów benedyktyńskich nazywany był „archaniołem mnichów”.

Nie przyjął proponowanej mu przez papieży Jana XIX (1024–1032) i Benedykta IX (1032–1044) godności arcybiskupa Lyonu. Było to spowodowane tym, iż Odylon nie darzył zbyt dużym szacunkiem urzędu biskupiego. Z drugiej strony trzeba pamiętać, że nominacja na stanowisko arcybiskupa Lyonu miała położyć kres karygodnym praktykom stosowanym w tej diecezji, a papiestwo nalegało na przyjęcie przez Odylona tej nominacji. W tym samym czasie Odylon apelował do klerków, aby wyrzekli się symonii i zachowali czystość płciową.

Po 1030 roku Odylon wprowadził 2 listopada wspomnienie liturgiczne Wszystkich Wiernych Zmarłych. Znany był przecież ze swego umiłowania do modlitwy i pokuty. Zwyczaj modlitwy za zmarłych mnichów doprowadził do modlitw za wszystkich tych, którzy wspierali za swojego życia kongregację kluniacką. Później rozpowszechniło się na cały Kościół Katolicki.