27 SIERPNIA: Św. Monika, Bł. Dominik od Matki Bożej Barberi, Bł. Maria Pilar Izquierdo Albero.

 ŚW. MONIKA, MAMA ŚW. AUGUSTYNA, 332-387, PÓŁNOCNA AFRYKA. Jako młodą dziewczynę wydano ją za pogańskiego urzędnika, Patrycjusza, członka rady miejskiej w Tagaście. Małżeństwo nie było dobrane. Mąż miał charakter niezrównoważony i popędliwy. Monika jednak swoją dobrocią, łagodnością i troską umiała pozyskać jego serce, a nawet doprowadziła go do przyjęcia chrztu. W wieku 22 lat urodziła syna – Augustyna. Po nim miała jeszcze syna Nawigiusza i córkę, której imienia historia nam nie przekazała. Nie znamy także imion innych dzieci.

W 371 r. zmarł mąż Moniki. Monika miała wówczas 39 lat. Zaczął się dla niej okres 16 lat, pełen niepokoju i cierpień. Ich przyczyną był Augustyn. Zaczął on bowiem naśladować ojca, żył bardzo swobodnie. Poznał jakąś dziewczynę; z tego związku narodziło się nieślubne dziecko. Ponadto młodzieniec uwikłał się w błędy manicheizmu. Zbolała matka nie opuszczała syna, ale szła za nim wszędzie, modlitwą i płaczem błagając dla niego u Boga o nawrócenie.

Pewien biskup na widok jej łez, kiedy wyznała mu ich przyczynę, zawołał: „Matko, jestem pewien, że syn tylu łez musi powrócić do Boga”.
I udało się. Augustyn się nawraca. Zostaje potem księdzem, biskupem i świętym. 

Św. Monika jest patronką kościelnych stowarzyszeń matek oraz wdów.

***

Błogosławiony Dominik od Matki Bożej Barberi, pasjonista, 1792-1849, Italia. Wcześnie został sierotą. W wieku młodzieńczym był bliski utraty wiary i oddania się rozpuście. Kiedy jednak zagroził mu pobór do wojska napoleońskiego, uczynił ślub wstąpienia do pasjonistów. Najpierw był u nich bratem-laikiem, gdy jednak w Boże Narodzenie 1813 r. otrzymał wezwanie do apostolstwa, wziął się do nauki i w pięć lat później został kapłanem. Wykładał następnie filozofię i teologię w uczelniach zakonnych, a równocześnie oddał się gorliwie pracy kaznodziejskiej i posługiwaniu w konfesjonale. W tym też czasie kontaktował się z konwertytami angielskimi przebywającymi w Rzymie.

W dziesięć lat później uczestniczył w wyprawie do Belgii, gdzie pasjoniści zamierzali założyć nowe placówki zakonne. W kilka miesięcy później przybył do Anglii na stałe. Wypełniał je intensywną i wszechstronną pracą, przede wszystkim pracą nad nawróceniem Anglii, co od dawna leżało mu na sercu.

John Henry Newman, który złożył na ręce Dominika wyznanie wiary, powiedział później, że przyczynił się on do jego nawrócenia. Niektórzy nazywali go drugim Augustynem z Canterbury.

***

Błogosławiona Maria Pilar Izquierdo Albero, siostra zakonna, 1906-1945, Hiszpania. Urodziła się w bardzo ubogiej rodzinie, w której otrzymała staranne wychowanie chrześcijańskie. Nie uczęszczała do żadnej szkoły. W wieku 16 lat podjęła pracę w fabryce, gdzie zwróciła na siebie uwagę otoczenia dobrocią, pracowitością, prostotą i pokorą. W 1926 r. w drodze z pracy uległa wypadkowi, a rok później została sparaliżowana i straciła wzrok. Tak rozpoczęła się jej kilkunastoletnia „droga krzyżowa”, która jednocześnie stała się szkołą dojrzałego życia duchowego. Jej dom przerodził się wówczas w oazę duchowego pokoju i światła, a także stał się miejscem pokrzepienia dla wszystkich, którzy ją odwiedzali, zwłaszcza w trudnym okresie hiszpańskiej wojny domowej.

8 grudnia 1939 r. – w uroczystość Niepokalanego Poczęcia – Maria Pilar doznała cudownego uzdrowienia. Wkrótce wraz z grupą przyjaciółek udała się do Madrytu, by zrealizować swoje marzenie: założyć zgromadzenie Pobożne Stowarzyszenie Misjonarek Jezusa, Maryi i Józefa, którego charyzmatem miał być apostolat wśród ubogich. Dwa lata później, na skutek licznych pomówień, Maria za radą spowiednika opuściła wspólnotę. W tym okresie znów podupadła na zdrowiu.